W czarnej dolinie
Gdzie krucza rzeka
Siedzi ten duch
Na nic nie czeka
Na promyk słońca
Na złudny deszcz
Nic już nie szuka
Ty to wiesz
W złotej klepsydrze
sypie się piach
od ilu ziaren
nie ma już nas
Zapiski wyznawczyni słowa pisanego i nie tylko.
Trochę o wszystkim i o niczym z domieszką twórczości własnej.
Ogromny smutek wyczuwam w tym wierszu. Przemijanie, czas, nostalgia zamknięte są w trzech krótkich, ale dosadnych zwrotkach. Jak trzy łzy..
OdpowiedzUsuń/tommy/
Dzielenie się emocjami z innymi przynosi ulgę. Dziękuję Ci za świadomość, że ten blog też może być do tego miejscem.
UsuńBo dzielenie się emocjami nie jest łatwe, a ich wyrażanie poprzez wiersze jest jeszcze trudniejsze. pozdrawiam ciepło :)
OdpowiedzUsuń/tommy/